-
1 λαλέω
A talk, chat, prattle,ἕπου καὶ μὴ λάλει Ar.Ec. 1058
, cf. V. 1135;ἡ μὲν χελιδὼν τὸ θέρος.. λαλεῖ Philem.208
;λαλεῖς.. ἀμελήσας ἀποκρίνασθαι Pl.Euthd. 287d
: c. dat., talk to one,λαλῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς σεαυτῷ Ar.Eq. 348
;αὑτοῖς Philem.11
;πρὸς αὑτούς Alex.9.10
;λ. περί τινος Pherecr.2
, Ar.Lys. 627;ὑπέρ τινος Posidipp.26.3
; opp. λέγω, λαλεῖνἄριστος, ἀδυνατώτατος λέγειν Eup.95
; λαλῶν μὲν.., λέγων δέ .. D.21.118 (s.v.l.);λαλεῖν τι ἡμῖν ὅπως ἂν ἡμᾶς ὕπνος λάβῃ Thphr.Char.7.10
: hence,b generally, talk, speak, S.Ph. 110 (v.l.for λακεῖν); καινὴν διάλεκτον λ. Antiph.171
;Ἀττικιστὶ λ. Alex.195.4
. c. metaph., ζωγραφία λαλοῦσα (of poetry), opp. ποίησις σιωπῶσα (of painting), Simon. ap.Plu.2.346f.2 talk of, τινα Alciphr.Fr.5.2;ἀλλήλαις λαλέουσι τεὸν γάμον αἱ κυπάρισσοι Theoc.27.58
;ἅμαξαν Stoic.2.92
:—[voice] Pass.,πρᾶγμα κατ' ἀγορὰν λαλούμενον Ar.Th. 578
.3 in later writers, = λέγω, speak, : freq. in LXX, Ge.12.4, al.;βασιλέως ἐναντίον Ezek.Exag. 118
;πρός τινα Act.Ap.3.22
, cf. Luc.Vit.Auct.3, etc.;περὶ τῆς λέξεως Phld.Po.5.32
, cf. Rh.1.189 S., al.; χειρσὶν ἅπαντα λαλήσας, of a pantomime, IG14.2124: abs.,εἴ τι μὴ λίθος, τοὔργον, ἐρεῖς, λαλήσει Herod.4.33
, cf. 6.61;ἐλάλησεν ὁ κωφός Ev.Matt.9.33
:—[voice] Pass., λαληθήσεταί σοι ὅ τι σε δεῖ ποιεῖν it shall be told thee.., Act.Ap.9.6.II chatter, opp. articulate speech, as of locusts, chirp, Theoc.5.34; μεσημβρίας λαλεῖν τέττιξ (sc. εἰμί), a very grasshopper to chirp at midday, Aristopho 10.6;ἀνθρωπίνως λ. Strato Com.1.46
.III of musical sounds,αὐλῷ λαλέω Theoc.20.29
; of trees, v.supr.1.2;δι'[αὐλοῦ ἢ σάλπιγγος] λ. Arist. Aud. 801a29
; of Echo, D.C.74.14: also c.acc. cogn., μάγαδιν λαλεῖν sound the μάγαδις, Anaxandr.35. -
2 λαλέω
λαλέω, (lallen) viel reden, schwatzen, auch von unarticulirtem, undeutlichem Schreien, B. A. 51 erkl. φλυαρεῖν, u. Plut. sagt von den Affen λαλοῦσι μὲν γὰρ οὗτοι, οὐ φράζουσι δέ, plac. philos. 5, 20; Alcib. 13 λαλεῖν ἄριστος, ἀδυνατώτατος λέγειν, aus Eupol.; doch tritt diese Nebenbdtg auch so zurück, daß es bes. bei Dichtern dem λέγειν nahe steht, »sprechen«, die bloße Thätigkeit des Mundes u. der Zunge bedeutend, Soph. Phil. 110; Ar. Thesm. 267 Ran. 761 u. öfter; vom Kinde, λαλῆσαι οὔπω δυνάμενον ἃ πάσχει Plat. Ax. 366 d; Sp., ἀφωνίη καὶ πέντε ὅλων ἐτέων λαλέειν μηδέν Luc. Vit. auct. 3; τινί, mit Einem sprechen, Ar. Eccl. 16 Equ. 348; Pol. 30, 1, 6 u. öfter. – Bei den Dichtern auch wie λαλαγέω, von den Vögeln, Mosch. 3, 47; ἀκρίδες, Theocr. 5, 34 ( λαλεῦμες, 15, 92, öfter, nur im praes.). – Von Instrumenten, μάγαδιν λαλήσω, Anaxandr. bei Ath. IV, 182 d; αὐλῷ Theocr. 20, 29; geradezu = singen, Mosch. 3, 113. – Vom Wiederhall, D. Cass. 74, 21.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий